สรุปเนื้อเรื่อง คัมภีร์วิถีเซียน ep 1-60 A Record Of A Mortals Journey To Immortality สปอย

ครึ่งเดือนให้หลัง สนามเหมืองเก่าของเยียนจาเปา Han Li และ Qu Hun ได้แอบเข้ามาที่นี่ ที่นี่คือศูนย์กลางของพวกลัทธิมาร อยู่ห่างจากแนวหน้า การเฝ้าระวังไม่เข้มงวดนัก ดูเหมือนยังไม่มีใครค้นพบค่ายกลบรรพกาลเคลื่อนย้าย แล้วหานลี่ก็สัมผัสได้ถึงการต่อสู้อีกแห่งนึง เป็น Nangong Wan ที่ถูกกุ่ยเหล่า ไล่ตามในหุบเขา เมื่อผ่านน้ำตก นางก็ใช้อาวุธวิเศษ บ่วงหงส์ไฟ ต่อสู้จนกุ่ยเหล่าต้านไม่อยู่ ตกลงไปในน้ำ จากนั้นกุยเหล่าก็หนีเข้าไปรวมตัวกับกองกำลังของ Wang Chan ซึ่งมาพร้อมกับ เซวียนเอ๋อ Nangong Wan กำลังมองหา Han Li ยามนี้ผู้อาวุโสเยือนมาถึงเขตแดนของสำนักกุ้ยหลิง หวังฉานจึงชวนมาดื่มชาที่สำนัก อธิบายให้ท่านพ่อฟัง แต่นางปฏิเสธ หวังฉานก็ส่งถงเหล่า และ กุยเหล่า ที่อยู่ในขั้นแตกหน่อขั้นต้น เข้ามาต่อสู้ จงอู่ก็จำแม่นางคนนี้ได้ ในดินแดนต้องห้ามสีเลือด จงอู่ไม่กล้าเข้าไปยุ่งด้วย หนานกงหว่านโดนอาวุธวิเศษ กริชดวงจิตหยินโจมตี ตามด้วยลูกไฟของอีกคน แม่นางพยายามบินหนี หวังฉานสั่งให้จงอู่นำกำลังคนครึ่งหนึ่ง เดินข้ามป่า ไปเฝ้าดักล้อมตรงผาข้างหน้า ตัดทางถอยของนาง เซวียนเอ๋อก็ขอตามไปด้วย หานลี่สงสัยว่าหนานกงหว่านมาทำอะไรที่นี่ จึงสั่งให้ฉิวฮันรออยู่ที่นี่ หานลี่ก็ปลอมตัวเป็นคนของลัทธิมาร หนางกงหว่านยังคงหนี จากผู้บำเพ็ญขั้นแตกหน่อขั้นต้นทั้งสอง จนนางโดนลูกไฟโจมตี ทีนี้นางก็หันมาต่อสู้กับคนทั้งสอง จนนางถูกจับตัวได้ในที่สุด แล้วก็ถูกล้อมเอาไว้ด้วยทหารของลัทธิมาร เซวียนเอ๋อก็เข้าไปทักทาย ขอให้มาด้วยกัน เพื่อคลี่คลายความเข้าใจผิดได้เป็นพอ เซวียนเอ๋อสามารถรับประกันความปลอดภัยของท่าน แต่หนานกงหว่านไม่คิดเช่นนั้น ก็แค่ความปรารถนาฝ่ายเดียวของใครบางคนเท่านั้น ธรรมะและอธรรมไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ วันนี้ มาสะสางกันให้มันจบๆเถอะ แล้วก็นำอาวุธประจำกายออกมา หวังฉานก็ว่า อาวุธนั้นได้รับความเสียหายอยู่แต่เดิมแล้ว แม้เพลงกระบี่เก่งกาจ แต่คงต้องใช้พลังบริสุทธิ์ไม่น้อย พวกเรามีกันเยอะขนาดนี้ ท่านจะเฉือนไหวหรอ จากนั้นทหารลักธิมารคนหนึ่งก็พุ่งเข้าไปเอากริชจ่อคอเซวียนเอ๋อ พานางไปอยู่ข้างๆ หนางกงหว่าน หานลี่มองหน้าหวังฉาน แล้วบอกหนานกงหว่านว่า ข้ามีความเกี่ยวพันกับบุคคลนี้เล็กน้อย ไม่สะดวกต่อการเผชิญหน้า รบกวนผู้อาวุโสช่วยรับมือกับเขา หนานกงหว่านก็รู้ได้ทันทีว่าชายผู้นี้คือหานลี่ จะให้เขารู้ไม่ได้ว่ามา