ตอนที่ 253 "เลิกทำร้ายคนแล้ว จอมมารบูจะกลับใจเป็นเด็กดี" ดราก้อนบอลแซด Dragon Ball Z สปอย

ที่วังพระเจ้า เด็กทั้งสองคนแปลงร่างเป็นซูเปอร์ไซย่า ทำจิตให้เท่ากัน แล้วก็ทำฟิวชั่นกัน ได้ร่างซูเปอร์ไซย่าโกเทนคูสออกมา พิคโกโร่รู้ว่าร่างนี้มีพลังมหาศาล แต่ไม่รู้ว่าการเคลื่อนไหวจะเป็นยังไงบ้าง โกเทนคูสไม่อยากแสดงพลังที่นี่ เพราะเด่วที่นี่จะพังเอา จึงบินลงไปยังโลกเบื้องล่าง โชว์ความเร็วให้ชม พิคโกโร่ก็บินตามไป โกเทนคูสบินด้วยความเร็วที่ฉุดไม่อยู่ พิคโกโร่ยังบินตามไม่ทัน เขาบินวนรอบโลกไปแปดรอบ จากนั้นก็ลงจอดมานอนรอพิคโกโร่ตรงนี้ มีชาวบ้านสองคน ตายาย กำลังอพยพออกจากเมืองเพื่อไปซ่อนตัวในภูเขา หลบภัยจอมมารบู แต่ก็มีโจรคนหนึ่งมันซุ่มยิงยายตายคาที่ ไอ้โจรคนนี้ มันรู้ว่าไม่นานทุกคนก็ตายกันหมด ทุกคนก็รู้ว่าต้องเป็นฝีมือของจอมมารบูทำแน่ๆ มันอยากลองยิงคนมาตั้งนานแล้ว เหลือตาอีกคน มันก็สั่งลูกน้องให้ยิงซะ ลูกน้องก็ยิงตามคำสั่ง สองตายายก็เสียชีวิตลง จากนั้นพวกมันก็จะไปไล่ฆ่าคนกันในเมืองต่อไป พิคโกโร่ก็บินมาถึงที่โกเทนคูสนอนกลางวันอยู่ มัวแต่บินรอบโลกตามอำเภอใจ พิคโกโร่ตามหาแทบแย่ การทดสอบความเร็วจบลงแล้ว โกเทนคูสจะไปปราบจอมมารบูเด่วนี้แหละ แล้วเขาก็บินออกไป โกเทนคูสบินมาถึงบ้านจอมมารบู ท้าทายบูให้ออกมา แต่แล้วเด็กทั้งสองก็แยกร่างกันออกมา จึงรีบบินหนีไป ก่อนที่บูจะโผล่ออกมา บูจะออกไปฆ่ามนุษย์โลก ซาตานจะไม่ไปด้วย เขาจะทำอาหารรอนะ เมื่อจอมมารบูจากไป ซาตานก็เอาระเบิดไดนาไมต์ไปวางไว้ในบ้าน ซาตานทอดไข่ดาว บูก็กลับมาถึง เขาจึงออกไปต้อนรับ บูกลับมาพร้อมกับหมาน้อยหนึ่งตัว สงสัยว่าทำไมมันไม่กลัวบู ซาตานจึงบอกไปว่ามันบาดเจ็บที่ขาอยู่ บูจึงทำการรักษาให้ หมาน้อยก็ดีใจวิ่งไปรอบๆจอมมารบู บูวิ่งหนี หมาน้อยก็วิ่งไล่ตามอย่างมีความสุข หมาน้อยตัวนี้ชอบบู เช่นเดียวกับที่มิสเตอร์ซาตานชอบบู บูดีใจ จึงเอาช็อกโกแลตให้หมาน้อยกิน ซาตานจึงห้ามไว้ ต้องให้อาหารหมา ไม่งั้นหมาจะท้องเสีย ซาตานจึงออกไปซื้อมาให้ เขาดีใจที่จะได้โอกาสกดระเบิดที่วางเอาไว้ แต่เมื่อมองดูจอมมารบูที่เล่นกับหมาน้อยอย่างไร้เดียงสา ซาตานก็ทำไม่ลง หมาน้อยกินอาหารหมาที่ซาตานซื้อมาให้อย่างอเร็ดอร่อย บูก็ลองบ้าง มันไม่อร่อยเลย ซาตานถามบูว่าทำไมถึงต้องฆ่ามนุษย์และทำลายบ้านเมืองด้วย บูก็แค่ตอบว่ามันสนุก บาบิดี้กับบิบิดี้บอกมาอย่างนั้น เขาคือคนที่สร้างบูขึ้นมา ซาตานจึงขอให้เลิกทำเพราะมันไม่ดี บูก็รับปากว่าจะไม่ทำอีกแล้ว เท่านี้ม