ตอนที่ 2 ถ้าเรายังมีโอกาสอีกสักครั้ง โซโลเลเวลลิ่ง solo leveling สปอย

ลูกทีมทุกคนเริ่มสติแตก เป็นหัวหน้าที่บอกทุกคนว่าอย่าขยับ ถ้าเราขยับพวกมันจะโจมตีเราอีก ทุกคนจึงสงบลง เหตุการณ์นี้ทำให้แขนของซงชียอลขาดไปข้างนึง ซองจินอูจึงทำแผลให้ เจ้าตัวรูปปั้นนั่นน่าจะอยู่แรงก์ s แต่ก็มีลูกทีมงี่เง่าคนหนึ่ง ที่เชื่อมั่นในเรื่องความเร็วของตัวเอง ที่จะรีบชิ่งก่อนโดนมันสอย แล้วเขาคนนี้ก็โดนมันสอยจนเหลือแต่เพียงรองเท้าและขาที่ติดมา ซองจินอูสงสัยว่าทำไมมันไม่ฆ่าพวกเราซะตอนนี้เลย แล้วเขาก็ถามคุณซงถึงบัญญัติข้อแรกที่เขียนว่า จงเคารพเทพเจ้า ซองจินอูจึงท้าทายเทพเจ้าด้วยการก้มหัวให้ มันจะไม่โจมตีเรา ทุกคนลังเล แต่ก็ยอมทำตาม รอยยิ้มของเทพเจ้าช่างน่าสยดสยองจริงๆ บัญญัติข้อแรกผ่านไปทุกคนก็สามารถยืนขึ้นได้โดยไม่ถูกฆ่า แล้วรูปปั้นก็ยืนขึ้นบ้าง บัญญัติข้อที่ 2 คือ จงสรรเสริญเทพเจ้า ผู้กล้าคนหนึ่งก็เลยอาสา เขาจำบทสรรเสริญเทพเจ้าได้ จึงเดินไปต่อหน้ารูปปั้น แล้วก็เริ่มสรรเสริญเทพเจ้า ไอ้บทสวดที่ผู้กล้าคนนี้สวดนั้น มันไม่ใช่บทสรรเสริญเทพเจ้าองค์นี้ มันจึงเหยียบชายผู้นี้จนเละคาตีน ทุกคนที่เหลือจึงวิ่งหนีตายกันอย่างอลหม่าน ยกเว้นสาวน้อยผู้นี้ที่ก้าวขาไม่ออก จนโดนเหยียบคาตีนไปอีกคน ทุกคนแยกย้ายกันวิ่งหนี ซองจินอูก็คว้ามือจูฮีวิ่งไปด้วยกัน คุณพัคที่ไปหลบหลังรูปปั้นตัวนึง ก็โดนรูปปั้นตัวนั้นผ่าออกเป็น 2 ซีก ตายห่าทันที รายต่อมาเป็นชายเสื้อเขียวที่โดนสับเละ ซองจินอูที่ค้นหาคำใบ้ตามรูปปั้น ก็สั่งให้ทุกคนหนีไปอยู่ข้างหน้ารูปปั้นที่ถือเครื่องดนตรี รูปปั้นเครื่องดนตรีมันจะเล่นดนตรีและจะไม่โจมตีเรา แต่ว่าต้องยืนต่อหน้ารูปปั้นแค่คนเดียวเท่านั้น ซองจินอูจึงเสียสละ ทิ้งจูฮีไว้กับรูปปั้นกลอง ส่วนตัวเองจะไปหารูปปั้นเครื่องดนตรีตัวอื่น พระเอกของเราผู้เสียสละโดนรูปปั้นเทพเจ้าไล่หลัง จนโดนเหยียบ แต่เขาก็กลิ้งตัวหลบ แต่ก็ไม่พ้นรูปปั้นอีกตัวหนึ่งที่ถือโล่กระแทกลงมาที่ซองจินอู ซองจินอูผู้ไม่ยอมแพ้ยังคงกระเสือกกระสนคลานไปที่รูปปั้นเครื่องดนตรีให้จงได้ และเขาก็ทำสำเร็จ รูปปั้นเทพเจ้าก็กลับไปนั่งบัลลังก์ที่เดิม จูฮีก็วิ่งเข้ามาด้วยความเป็นห่วง เธอก็พบว่าซองจินอูขาขาดไปข้างนึง จูฮีพยายามฮีลรักษาบาดแผลให้ซองจินอูอย่างสุดความสามารถ จนเธอกระอักเลือดออกมา รูปปั้นเทพเจ้าก็เรียกแท่นบูชาออกมาตรงกลางห้อง ที่เอาไว้ถวายสมบัติและสังเวยเครื่องบูชาแด่เทพเจ้า บัญญัติข้อที่ 3 จ